Dynamische contrastmonitor die beter is

Bij de aanschaf van een LCD-monitor is het belangrijk om rekening te houden met veel kenmerken en, indien mogelijk, een concept hierover te hebben, zelfs vóór de aankoop. Bij het beschrijven van een product kunt u vaak een parameter tegenkomen zoals "dynamisch contrast", wat meestal veel vragen bij consumenten oproept. Laten we proberen te begrijpen wat het is en wat ertoe doet. Eerst moet je er echter achter komen waar je op moet letten bij het kiezen en welk dynamisch contrast is beter?

Het antwoord op deze vraag hangt af van het doel van de aankoop. Als u professioneel foto's verwerkt, zijn sommige eigenschappen belangrijk voor u, als u werkt met grote gegevensreeksen - anderen spelen moderne videogames - de derde. U zult niet echt alle kwaliteiten nodig hebben die in reclame worden aangeprezen, en sommige zijn uitsluitend marketingbewegingen die geen voordeel voor de consument opleveren.

De belangrijkste parameters die meestal worden benadrukt, zijn:

• reactietijd;
• kijkhoek;
• helderheid;
• aantal weergegeven kleuren;
• resolutie;
• contrast: statisch (natuurlijk) en dynamisch.

We zullen bij de laatste daarvan in meer detail stilstaan.

Eerst moet u de vraag beantwoorden, wat betekent het begrip "contrast"? In de regel verwijst dit woord naar zijn statische of natuurlijke variëteit. Het kan het duidelijkst worden weergegeven als het resultaat van de formule: "het lichtste deel van de afbeelding / donkerste". Hoe groter het verschil tussen hen, hoe hoger het contrast.In het tweede geval, vanwege het kleinere verschil, leden alle donkere gebieden, en werden zwart van lichtgrijs.

WAARSCHUWING! Als u in de beschrijving van de monitor grote indicatoren voor statisch contrast ziet, betekent dit niet dat u precies dat resultaat krijgt.

De truc van de fabrikanten is dat bij het meten van het lichte gedeelte een kunstmatig, helderste beeld wordt gebruikt, dat niet kan worden gevonden tijdens normaal gebruik, en bij het meten van het donker, het signaal eenvoudig wordt uitgeschakeld. In dit geval kunt u alleen op online recensies vertrouwen.

Wat is het verschil in dynamisch contrast? Zoals de naam al aangeeft, wordt deze gevormd uit een afbeelding in dynamiek, beweging, en dit gebeurt automatisch, zonder uw tussenkomst. Dat wil zeggen, de monitor past onafhankelijk het achtergrondlichtniveau aan, afhankelijk van de verhouding tussen lichte en donkere delen van het beeld in elke seconde van de tijd.

Een eenvoudig voorbeeld: hoe donkerder het algemene beeld, hoe minder licht er op het scherm wordt toegepast en hoe helderder hoe meer. Enerzijds is dit goed, in het eerste geval wordt het beeld dieper, in het tweede geval - helderder. Een belangrijk minpunt is echter dat telkens wanneer het tegenovergestelde deel lijdt. Dat wil zeggen, in het donkere beeld zijn de LED's niet sterk genoeg om de lichte delen correct weer te geven, en omgekeerd branden ze in het heldere beeld zoveel dat ze ook donkere gebieden verlichten die niet langer donker zijn.

Hieruit volgt dat een veel belangrijker eigenschap statisch contrast is dan dynamisch.

Fabrikanten van LED-monitoren met een lokale achtergrondverlichtingsfunctie naderen momenteel een compromis. Dit betekent dat in beweging het schermverlichtingsniveau niet volledig verandert, zoals in het bovenstaande voorbeeld, maar gedeeltelijk: sommige LED's branden op vol vermogen, andere minder, andere helemaal niet. Aldus wordt een contrastbeeld van hoge kwaliteit met heldere zwart-witte kleuren verkregen.

Allereerst, zoals eerder vermeld, moet u niet letten op de cijfers van fabrikanten en marketeers, omdat ze niets met de realiteit te maken hebben. Je zou kunnen worden geadviseerd om je ogen te vertrouwen bij het kiezen in een winkel, maar het is ook niet zo eenvoudig: de video's die op schermen worden getoond voor reclamedoeleinden, komen zo dicht mogelijk bij het ideaal en zijn vele malen superieur in kwaliteit aan wat je zult observeren tijdens echt werk. De enige uitweg in deze situatie is om de beoordelingen te lezen.

BELANGRIJK! Omdat er op dit moment nog geen enkele standaard voor het meten van contrast is gemaakt, neemt elk zijn eigen methode, die bij het controleren van dezelfde modellen compleet andere resultaten oplevert.

Meestal worden de volgende twee methoden gebruikt:

• het meten van het verschil tussen een volledig zwart en een volledig wit testbeeld;
• ANSI-methode.

De eerste is veel minder effectief, want in echt werk met zulke uitgesproken polen kom je uiterst zelden tegen. De tweede, die de gemiddelde indicatoren van het beeldcontrast met een fragment van een schaakbord weergeeft, lijkt veel geschikter.