De traditie om alle gespiegelde oppervlakken in het huis waar een persoon stierf te bedekken, heeft zijn wortels in de oudheid. Bijgeloof dat we kregen van heidense overtuigingen, velen herinneren zich de essentie niet eens, maar blijven het ritueel strikt naleven.
Waarom ophangen?
Iedereen die een familielid heeft verloren, heeft verdriet en is depressief. In deze toestand merken sommige gevoelige natuur een bepaald beeld in de diepten van de spiegels, ze zien schaduwen.
Voorheen waren spiegels bedekt met kwik en men geloofde dat het de energie van mensen absorbeert, inclusief stervende emoties. Ze kunnen op een levend persoon worden overgedragen door een dergelijk oppervlak aan te raken. Nu is de productietechnologie veranderd, maar er zijn tekenen gebleven.
Wat zeggen volkstekens
Er zijn een aantal overtuigingen die rechtvaardigen totale sluiting van alle reflecterende oppervlakken:
- Elke spiegel kan een portaal naar een andere wereld openenhet aanroepen van de zielen van de doden en het laten van boze geesten die levende mensen kunnen schaden.
- Ziel, het lichaam verlaten, kan bang zijn door het zien van zijn eigen spiegelbeeld.
- Geest zal een levend persoon nemen als hij een buitenaardse gast ziet.
- De ziel zal voor altijd in de spiegel blijven, niet vallen in het koninkrijk van de hemel. Talrijke reflecties creëren een doolhof zonder uitgang, waardoor dode energie wordt geblokkeerd.
- Reflecterende oppervlakken verdrietig.
- Duivels kunnen de ziel stelen door reflectieen ze zal niet naar de hemel gaan.
- De eerste die in de spiegel keek na de begrafenisdienstze zal snel sterven of ernstig ziek worden, dus eerst moet je de kat meenemen, want ze heeft negen levens.
- 40 dagen gebroken spiegel na de dood zal nog een verlies brengen.
Tijdens rouw kan men zich niet verheugen, dit wordt beschouwd als een verwaarlozing van rouw.
Wat de kerk zegt
De gewoonte draagt in zijn pure vorm een heidens ritueel, niet gerelateerd aan orthodoxiedaarom beantwoorden priesters dergelijke vragen ontwijkend, eraan herinnerend dat deze traditie niet is vastgelegd in de canons van orthodoxe rituelen.
Sommige ministers bevelen aan om spiegels te sluiten op de negende, veertigste dag en terwijl het overleden familielid in het huis was. Volgens de christelijke religie is de ziel 40 dagen op aarde en wordt "geboren" in de hemel. Op dit moment moet men gebeden lezen en rouw in acht nemen.
Om de ziel van de overledene te helpen de test te doorstaan en naar de hemel te stijgen, geloven gelovige mensen - familieleden bestellen een requiem, lithium en ekster in de kerk gedurende 40 dagen vanaf de datum van overlijden. Aftellen vanaf de datum van overlijden. Een gebedsdienst is toegestaan voor de gedoopte overledene.
Hoe dit ritueel te observeren
Tijdens de begrafenis alles dat een afbeelding kan weerspiegelen beschermt betrouwbaar, water spat eruit. De eerste 9 dagen staat de ziel naast het lichaam, dan scheidt ze zich af en vertrekt, op dit moment verdwijnt dode energie uit het huis. Open op dit moment de tv en de computer, want in een moeilijke periode van het leven is het moeilijk om in stilte te zijn, je moet een beetje afleiden van sombere gedachten.
Volgens borden is het noodzakelijk om de kamer te wassen waar de doodskist zich bevond.
De meningen verschillen over de timing van het openen van spiegels. Iemand denkt dat het voldoende is om 9 dagen te wachten, vooral bijgelovige mensen wachten 40 dagen. De keuze ligt bij de treurende familieleden. Bewonderen en gladstrijken wordt beschouwd als een vertrek van rouw. Tijd moet worden besteed aan gebeden en meditaties.
Diep verdriet na verlies brengt een persoon in een enigszins veranderde staat.Vooral het is moeilijk voor hem om de weerspiegeling van de kamer te zienals een foto van de overledene, een kaars, een krans, een doodskist erin valt. Op dit moment moet je niet naar je eigen donkere gezicht kijken, dit verslechtert je welzijn.
Laat Een Reactie Achter